ฮัดเช่ย! เสียงจามของเจ้าเหมียว สัญญาณสู่โรคหวัดแมว

• จาม และไอ
• น้ำมูกไหล ซึ่งอาจใสหรือข้นเหลืองขึ้นอยู่กับระยะของโรค
• น้ำตาไหล ตาแดง หรือตาอักเสบ
• มีไข้
• เบื่ออาหาร
• อ่อนเพลีย ซึม
• หายใจลำบาก หรือหายใจมีเสียงดัง
• แผลในปาก หรือลิ้น

ในบางกรณี แมวอาจมีอาการรุนแรงถึงขั้นปอดอักเสบ ซึ่งเป็นภาวะที่อันตรายและต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วน

• เชื้อไวรัส Feline Herpesvirus (FHV-1): เป็นสาเหตุหลักของโรคหวัดแมว โดยเฉพาะในลูกแมว
• เชื้อไวรัส Feline Calicivirus (FCV): มักทำให้เกิดแผลในปากและลิ้น
• เชื้อแบคทีเรีย Bordetella bronchiseptica: สามารถก่อโรคได้ทั้งในแมวและสุนัข
• เชื้อแบคทีเรีย Chlamydophila felis: มักทำให้เกิดอาการตาอักเสบร่วมด้วย

• ความเครียด
• สภาพแวดล้อมที่แออัด หรือสุขอนามัยไม่ดี
• ภูมิคุ้มกันอ่อนแอ เช่น ในลูกแมว หรือแมวสูงอายุ
• โรคประจำตัวอื่นๆ เช่น โรคไตวาย หรือโรคเบาหวาน

การวินิจฉัยโรคหวัดแมว

สัตวแพทย์จะวินิจฉัยโรคหวัดแมวจากอาการทางคลินิก ประวัติการสัมผัสกับแมวตัวอื่น และการตรวจร่างกาย ในบางกรณี อาจมีการเก็บตัวอย่างจากจมูกหรือตาเพื่อส่งตรวจหาเชื้อก่อโรค หรือการตรวจเลือดเพื่อดูการตอบสนองของภูมิคุ้มกัน

1. การให้ยาปฏิชีวนะ: แม้ว่าโรคหวัดแมวส่วนใหญ่จะเกิดจากเชื้อไวรัส แต่การให้ยาปฏิชีวนะอาจจำเป็นเพื่อป้องกันการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อน
2. การให้ยาลดไข้: ในกรณีที่แมวมีไข้สูง
3. การให้สารน้ำ: เพื่อป้องกันภาวะขาดน้ำ โดยเฉพาะในแมวที่ไม่ยอมกินอาหารหรือดื่มน้ำ
4. การทำความสะอาดตาและจมูก: เพื่อลดการสะสมของน้ำมูกและขี้ตา
5. การใช้ยาหยอดตาหรือยาป้ายตา: ในกรณีที่มีอาการตาอักเสบร่วมด้วย
6. การให้อาหารที่มีกลิ่นหอมและอุ่น: เพื่อกระตุ้นความอยากอาหาร
7. การพ่นละอองน้ำ: เพื่อช่วยให้ระบบทางเดินหายใจชุ่มชื้น และช่วยบรรเทาอาการคัดจมูก
8. การแยกแมวป่วยออกจากแมวตัวอื่น: เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อ

ในกรณีที่แมวมีอาการรุนแรง อาจจำเป็นต้องรับการรักษาแบบผู้ป่วยใน เพื่อให้สารน้ำทางเส้นเลือด และดูแลอย่างใกล้ชิด

1. การฉีดวัคซีน: วัคซีนสามารถป้องกันการติดเชื้อไวรัสหลักที่ก่อโรคหวัดแมวได้ แม้ว่าจะไม่สามารถป้องกันได้ 100% แต่ก็ช่วยลดความรุนแรงของโรคได้
2. การรักษาสุขอนามัยที่ดี: ทำความสะอาดบริเวณที่อยู่อาศัยของแมวอย่างสม่ำเสมอ
3. การจัดการความเครียด: ลดปัจจัยที่ทำให้แมวเครียด เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมอย่างกะทันหัน
4. การแยกแมวป่วย: หากพบว่าแมวมีอาการป่วย ควรแยกออกจากแมวตัวอื่นทันที
5. การดูแลสุขภาพทั่วไป: ให้อาหารที่มีคุณภาพ ดูแลสุขภาพฟัน และพาไปตรวจสุขภาพประจำปี
6. การควบคุมจำนวนแมว: หลีกเลี่ยงการเลี้ยงแมวจำนวนมากในพื้นที่จำกัด

ข้อควรระวัง

แม้ว่าโรคหวัดแมวจะไม่ติดต่อสู่คน แต่ผู้ที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่อง เช่น ผู้ป่วยโรคเอดส์ ผู้ป่วยมะเร็ง หรือผู้ที่ได้รับยากดภูมิคุ้มกัน ควรระมัดระวังในการสัมผัสกับแมวที่ป่วยด้วยโรคหวัด

นอกจากนี้ หากแมวมีอาการไม่ดีขึ้นภายใน 7-10 วัน หรือมีอาการแย่ลง ควรพาไปพบสัตวแพทย์อีกครั้ง เนื่องจากอาจมีภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ เช่น ปอดอักเสบ

บทสรุป

โรคหวัดแมวเป็นโรคติดเชื้อที่พบได้บ่อยในแมว แม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่รุนแรงและสามารถหายได้เอง แต่ก็อาจเป็นอันตรายในแมวบางกลุ่ม เช่น ลูกแมว หรือแมวที่มีโรคประจำตัว การป้องกันโดยการฉีดวัคซีน การรักษาสุขอนามัยที่ดี และการดูแลสุขภาพทั่วไปของแมวเป็นสิ่งสำคัญในการลดความเสี่ยงของการเกิดโรค หากสงสัยว่าแมวของคุณอาจเป็นโรคหวัด ควรพาไปพบสัตวแพทย์เพื่อรับการวินิจฉัยและรักษาอย่างเหมาะสม

อ้างอิง:

1. American Veterinary Medical Association. (2021). Feline Upper Respiratory Disease. Retrieved from https://www.avma.org/resources/pet-owners/petcare/feline-upper-respiratory-disease

2. Cornell Feline Health Center. (2018). Feline Upper Respiratory Disease Complex. Retrieved from https://www.vet.cornell.edu/departments-centers-and-institutes/cornell-feline-health-center/health-information/feline-health-topics/feline-upper-respiratory-disease-complex

3. International Cat Care. (2021). Cat Flu. Retrieved from https://icatcare.org/advice/cat-flu/

4. Lappin, M. R. (2014). Feline upper respiratory disease. In J. D. Bonagura & D. C. Twedt (Eds.), Kirk's Current Veterinary Therapy XV (pp. 1231-1235). Elsevier Saunders.

5. The Cat Clinic. (2022). Feline Upper Respiratory Infection. Retrieved from https://www.thecatclinic.com/feline-upper-respiratory-infection